Dollie De Luxe - Which Witch (studio album 1987)

by REQ

,,by REQ", czyli płyta na życzenie, którą zamówił TOM. Faktycznie, nie ma Which Witch na blogspotach ani na znanych mi forach... Torrent niby jest, lecz nieaktywny. Znowu poczułem się jak za dawnych czasów, czyli tam gdzie diabeł nie może...

Dollie De Luxe znamy najlepiej z jednego nagrania, które ,,lansowała" Trójka, a jest to kompozycja ,,Eternally".
Norweski duet, składający się z pań Benedicte Adrian (wokal, ur. 22 października 1963) ) oraz Ingrid Bjornov (wokal, instrumenty klawiszowe, autorka piosenek, ur. 5 grudnia 1963) rozpoczął swoją karierę w 1980 roku jako Dollie.
Talent, zaufanie, kreatywność i odwaga pozwoliły im zrealizować swoje marzenia i pomysły.
Te marzenia doprowadziły do uznania mediów, sukcesów, zwycięstw w wielu konkursach, dużych tournee oraz kilku upadków w karierze, wliczając w to milionowy dług po występach w Londynie. Ale żadna z tych klęsk nie potrafiła zniszczyć piosenkarek, wręcz przeciwnie.

Obie wokalistki znały się już od dziecka, razem w pokoju jako nastolatki zaczęły pisać piosenki, podczas gdy ich rówieśnice uganiały się za chłopakami.
Pierwszy kontakt z muzycznym biznesem nastąpił 18 stycznia 1979 roku, gdy w radio wyemitowana została ich wersja nagrania ,,Summer Night City" grupy ABBA. Piosenka z powodu braku profesjonalnego studia została nagrana w łazience.
Barwa głosu wokalistek przykuła ucho Ole A. Sorli, byłego muzyka amerykańsko - norweskiego zespołu Cool Cats, wówczas prowadzącego wytwórnię dB Records. Duet podpisał umowę, Sorli przez następne piętnaście lat kariery był ich producentem, autorem tekstów i menedżerem.

Płytę Forste Act (Akt pierwszy) wydano w roku 1980, a piosenkarki firmowały go pod szyldem Dollie. Krążek dość szybko zdobył popularność, sprzedano wówczas 52 tysiące sztuk, płyta zdobyła też nagrodę Grammy w kategorii pop.
Piosenki umieszczone na albumie wyrażnie były inspirowane muzyką takich artystów jak Kate Bush czy ABBA, z tą różnicą, że wykonywały je dwie szesnastolatki śpiewające w języku norweskim.Do nagrania płyty zaproszono też muzyków z progresywnego zespołu Popol Ace.

W 1981 roku Sorli rozpoczął tworzenie nowego labelu Notabene Records. Dollie w międzyczasie kompletowały nagrania do następnej płyty, która nosi tytuł ,,Dollies dagbok" (Dziennik / pamiętnik Dollie). W tym samym roku wzięły także udział w norweskim konkursie Melodi Grand Prix, gdzie wykonały utwór ,,1984" i zajęły szóste miejsce.
Płyta tym razem zawierała cięższe brzmienie, a do nagrań zaproszono muzyków z zespołu Lava. ,,Dollies dagbok" nie powtórzył sukcesu debiutu, sprzedano zaledwie dwadzieścia cztery tysiące sztuk (na tamte czasy nie była to porażająca liczba sprzedanych płyt). Zainteresowano się jednak duetem za granicą i tak w roku 1982 wznowiono debiut, który wydano w wersji anglojęzycznej jako ,,First Act" przeznaczony na rynek europejski.

,,Rampelys" (Centrum uwagi) to już płyta z optymistycznym, nowoczesnym (wówczas) popem, do której zaciągnięci zostali najlepsi muzycy w kraju. Poza zespołem Lava, swój udział w nagraniach wzięli Marius Muller (uważany za jednego z najlepszych norweskich gitarzystów), oraz Freddy Lindquist (solowy gitarzysta, znany także z grania w wielu czołowych zespołach z Norwegii). Jako całość, płyta jest spójna, ale znalazła tylko osiem tysięcy nabywców, którzy uznali, że warto ją kupić.

W roku 1984 Dollie postanowiły rozszerzyć swoją nazwę na Dollie De Luxe i pod tym szyldem wystąpiły w Konkursie Piosenki Eurowizji z nagraniem ,,Lenge leve livet" (Niech żyje życie), gdzie dziewczyny poza śpiewaniem wykonywały legendarny już ,,taniec na nartach", widzom utkwiły też wplecione we włosy kawałki materiału. Nagraniem tym zajęły miejsce siedemnaste.
Wkrótce wydany został następny krążek, zatytułowany po prostu Dollie De Luxe, na którym jest między innymi kompozycja Queen Of The Night / Satisfaction, gdzie połączono piosenkę Rolling Stones z rockiem klasycznym.

Pomysł ten spodobał się Dollie De Luxe tak bardzo, że postanowiono temat poszerzyć i tak w roku 1986 ukazała się płyta Rock VS Opera. Jest to mieszanka nagrań The Beatles, Spencer Davis Group oraz dawnych mistrzów muzyki klasycznej takich jak Verdi, Mozart, Bizet i Lehar. Płytę sprzedano w trzydziestu pięciu tysiącach egzemplarzy i była podwaliną dla ich największego dzieła - Which Witch.

Płyta wydana w roku 1987, opowiada o tragicznej historii Marii Vittorii di Benevento, która została spalona na stosie jako czarownica. Pomysł został zaczerpnięty z książki Malleus Maleficarum ( Młot na czarownice), popularny podręcznik prześladowania czarownic, który został napisany przez dwóch niemieckich inkwizytorów i opublikowany w roku 1487 ( a więc w pięćset lat przed powstaniem płyty). Płyta - musical okazały się ogromnym sukcesem, a także jednym z najbardziej śmiałych przedsięwzięć w Norwegii.

Which Witch zaczął być wystawiany ,,na żywo", w związku z tym Dollie De Luxe odbyły dość wyczerpujące tournee, które niejednokrotnie było zarejestrowane. Do takich koncertów należy między innymi wydany na podwójnym albumie i sfilmowany spektakl w ramach Castle Rock w Tonsberg, który odbył się 3 i 4 lipca 1990 roku.
Jesień 1992 roku to czas ostatecznego spełnienia marzeń : Which Witch została wystawiona w teatrze w londyńskiej dzielnicy West End.
Po premierze 22 pażdziernika 1992 roku w brytyjskich gazetach pojawiły się bezlitosne recenzje, które w niewielkim stopniu zaszkodziły zespołowi. Which Witch zagrano 76 razy a oglądalność wyniosła 37 000 widzów, koszt przedsięwzięcia wyniósł dziewiętnaście milionów euro.

Wokół zespołu przebywała brytyjska ekipa, która nagrywała i filmowała Dollie De Luxe. Powstał z tego godzinny materiał dokumentalny, wyemitowany przez norweską telewizję w lutym 1993 roku.
W tym samym czasie postanowiono wydać zarejestrowany materiał na płycie (jednocześnie Which Witch posiadło już trzecią wersję płyty pod tym samym tytułem).
W Norwegii podjęto długie negocjacje w sprawie spłaty zadłużenia, które powstało po wojażach w Londynie. Latem 1993 roku odbyło się ostatnie wystąpienie ,,czarownicy" będące też początkiem końca duetu znanego jako Dollie De Luxe.

Ta biografia pochodzi z "Leksykonu norweskiego popu i rocka" wydanego przez Vega Forlag (2005). Wydawcy książki Siren Steen, Bard i Jan Eggum Ose. Współtwórcy (dziennikarze, muzycy), pomagający w pracy nad tą książką: Willy B, Arvid Skancke-Knutsen, Holen Oyvind, Svend Erik Larsen Loken, Vidar Vanberg, Breen Martha, Trond Blom, Kydland Eirik, Bard Ose, Siren Steen i Frode Oien.

Which Witch wydano w wersjach studyjnej i koncertowych:

* Which Witch - the original studio album (1987).
* Which Witch - på Slottsfjellet live concert double album (1990).
* Which Witch - London Cast Album (1993).

Eternally
Nel Cor Piu Non Mi Sento
Love Chant
Love Duet
The Journey
Spectral Evidence
Beyond Control
She Devil
2.665.866.746.664 Little Devils
The End
Almighty God
Burn The Witches
Invoking Chant

http://www.mediafire.com/?smqgoig18v3csa9