The Cure - Live in Dusseldorf 1981

Parę dni temu (konkretnie 21 kwietnia) Robert Smith obchodził swoje pięćdziesiąte urodziny. W komentarzu do posta ,,Make-up w muzyce", peiter, jeden z czytelników, zwrócił uwagę, że tą osobę pominąłem w opisie popularnych-wytapetowanych... W pierwszym odruchu chciałem odpisać, że jest to artykuł o malujących się facetach, a Smith to przecież kobieta... ale by mi się dostało;). Pominąłem także makijażowatego Gary Numana (szczególnie z okresu Berserker - koszmarny image), Adama Ant i wielu innych...

Powracając do Roberta Smitha i zespołu The Cure, mało jaki zespół potrafił wypracować własne brzmienie. Surowe, przygnębiające, gdzie brak jakichkolwiek złudzeń na to, że istnieje cukierkowy świat.
The Cure dawało młodym ludziom solidnego kopa na przebudzenie, by otworzyć oczy i zobaczyć, jak jest naprawdę. Że blask, sława i to co ładne, dość szybko przemija. Teraz, po latach zdrowo możemy ocenić, że chłopaki mieli rację. Podczas gdy wiele mało oryginalnych bandów poszło obecnie w odstawkę, nazwa The Cure wciąż elektryzuje.

Wypracowywanie własnego stylu wprowadzało w bezradność muzycznych speców, którzy wciąż lubią ubierać zespoły w kategorie.
Często Robert Smith zaprzeczał, gdy dziennikarze usiłowali szufladkować ich do przegródki ,,coldwave".
,,To głupota. - odpowiedział Smith w 1981 roku w jednym z wywiadów dla francuskiego pisma Rock and Folk - Myślę, że to, co robimy jest bardziej optymistyczne niż pesymistyczne. Błąd może pochodzić z faktu, że czasami pozwolimy na bycie ,,emocjonalnie surowym", ale nie mamy nic wspólnego na przykład z Kraftwerk, chociaż już zrobili kilka dobrych rzeczy w swoim gatunku.
Bardzo łatwo jest stanąć na scenie z beznamiętną twarzą i gadać do mikrofonu ,,Jestem maszyną".
Tego rodzaju zachowanie było prawie karykaturalne, a inne zespoły to zaadoptowały.
Nigdy nie lubiłem takich grup jak Human League, dla mnie to beznadziejna muzyka. Wolę Public Image, Siouxsie and the Banshees, Joy Division, a także New Order, nawet, jeżeli nie mają już tak dramatycznego wymiaru, jak kiedyś. Coś pozytywnego promieniuje z tych grup, są to ludzie którzy żyją poza formatem pop konwencji."

Muzyka The Cure dla niektórych nie jest łatwo dostępna w odbiorze. Robert Smith odszedł od pomysłu tworzenia muzyki pop, wiedząc, że nie jest jedynym, mającym takie nastawienie.
,,Chcemy uniknąć wszelkich kategoryzacji" - mówił Robert Smith - ,,Nasze utwory stają się coraz dłuższe i rozbudowane. Dlaczego mamy się ograniczać do trzyminutowych pop piosenek? Oczywiście jest to możliwe, aby ukazać swoje emocje w trzy minuty, ale jest to także możliwe w trzy sekundy."
Myślę, że właśnie takie podejście do tworzenia muzyki pozwala stać się ,,bycie jedynym i niepowtarzalnym", jednocześnie wpisując się w grono najważniejszych wykonawców muzyki rozrywkowej.

The Holy Hour
In Your House
The Drowning Man
10.15. Saturday Night
Accuracy
Funeral Party
M
Primary
Other Voices
All Cats Are Grey
At Night
Fire In Cairo
Play For Today
Grinding Halt
A Forest
Faith

http://www.sendspace.pl/file/sT2V7SyF/